School "Christel Community"
11 Oktober 2012 | Ghana, Sunyani
Hallo lieve mensen,
Hier weer even een verhaaltje van mij.
Het is namelijk al weer een tijd geleden en in die tijd heb ik al wat dingen meegemaakt.
Waar zal ik beginnen.
Ik heb samen met Anja, Marja, Lindsay en Anne nog een keer gezwommen in het Eusbett.
Dat is een hotel met een zwembad, na afloop kregen de kinderen popcorn of ijs. Vrijdag 28 september ben ik met alle vrijwilligers naar een dorpje geweest samen met Moses. Daar hebben we een school bezocht”Christel community school”Deze school is opgezet door een Nederlands stel. Toen we aankwamen met Moses bij de school kwamen er uit alle hoeken kinderen aanraken. Zij waren erg nieuwsgierig, sommige hadden nog nooit een blank persoon gezien. Dat kon ik mij echt niet voorstellen. Alle kinderen wilden mijn huid aanraken dat is voor hun heel speciaal. We hebben met deze kinderen in het klaslokaal gezongen en gedanst en na afloop kregen zij potloden en ander schrijfgerei. Zij waren daar erg blij mee, waar je een kind al niet blij mee kunt maken. Moses had ook nog kleding mee voor een dorpje, dat kunnen ze daar goed gebruiken. De mensen in het dorp leven echt in armoede, zij leven in kleine hutjes waar 10 kinderen in 1 kamer slapen op een matras. Er wordt buiten gekookt op een groot vuur. Wat mij opviel is dat deze mensen er gelukkig uitzagen. Blijkbaar kun je gelukkig zijn zonder veel materielen dingen als er maar een familie is die warmte en liefde kunnen geven.
Verder snoezel ik nu veel met de kinderen met een beperking en Daniël is mijn project. Ik denk dat hij niet meer gaat lopen, ik ben nu veel met het staan bezig. Ik zat er nog aan te denken om een hulpmiddel te sponsoren voor Daniël en de andere kinderen alleen weet ik niet zo goed hoe. In Ghana zijn er weinig tot geen hulpmiddelen dus ik moet even kijken hoe ik dat ga doen. Misschien dat ik in Nederland wat kan regelen in overleg met Mariëtte of Moses, want het is niet gebruikelijk in Ghana dat kinderen een hulpmiddel hebben. Van het sponsorgeld dat ik heb gehad ga ik de orthopedische schoenen van Annabel sponsoren. Annabel is een meisje met een verlamming rechts. Bij haar worden schoenen aangemeten zodat haar voetje niet dubbelklapt en zij beter kan lopen. Deze schoenen worden volgende week aangemeten bij een orthopedisch centrum in Accra. Helaas kan ik daar niet bij zijn, want dan ben ik met Lindsay en Anne aan het reizen naar Bolga Tanga, Paaga en het Mole park. Bolga Tanga en Paaga liggen helemaal in het noorden van Ghana en het Mole park ligt daar wat onder. In het Mole park gaan we wilde dieren bezichtigen. Ik ben erg benieuwd en ik kijk er dan ook naar uit. We gaan zaterdag weg om 5.00 uur s ochtends vertrekt de bus, dus dat wordt extra vroeg opstaan. Die ghanezen staan echt heel vroeg op, Moses vertelden mij dat Ghanezen ook hardlopen dat doen zij om 5.00 uur in de ochtend voordat zij naar hun werk gaan. Ik loop ook hard maar niet op dat tijdstip het kan ook te gek.
Voor nu is het wel weer even genoeg. Jullie horen snel weer wat van mij dan zal ik alles vertellen over mijn reis. Joris vliegt trouwens 19 december naar Ghana daar kijk ik echt naar uit.
Dikke kus all bruni’s!
Hier weer even een verhaaltje van mij.
Het is namelijk al weer een tijd geleden en in die tijd heb ik al wat dingen meegemaakt.
Waar zal ik beginnen.
Ik heb samen met Anja, Marja, Lindsay en Anne nog een keer gezwommen in het Eusbett.
Dat is een hotel met een zwembad, na afloop kregen de kinderen popcorn of ijs. Vrijdag 28 september ben ik met alle vrijwilligers naar een dorpje geweest samen met Moses. Daar hebben we een school bezocht”Christel community school”Deze school is opgezet door een Nederlands stel. Toen we aankwamen met Moses bij de school kwamen er uit alle hoeken kinderen aanraken. Zij waren erg nieuwsgierig, sommige hadden nog nooit een blank persoon gezien. Dat kon ik mij echt niet voorstellen. Alle kinderen wilden mijn huid aanraken dat is voor hun heel speciaal. We hebben met deze kinderen in het klaslokaal gezongen en gedanst en na afloop kregen zij potloden en ander schrijfgerei. Zij waren daar erg blij mee, waar je een kind al niet blij mee kunt maken. Moses had ook nog kleding mee voor een dorpje, dat kunnen ze daar goed gebruiken. De mensen in het dorp leven echt in armoede, zij leven in kleine hutjes waar 10 kinderen in 1 kamer slapen op een matras. Er wordt buiten gekookt op een groot vuur. Wat mij opviel is dat deze mensen er gelukkig uitzagen. Blijkbaar kun je gelukkig zijn zonder veel materielen dingen als er maar een familie is die warmte en liefde kunnen geven.
Verder snoezel ik nu veel met de kinderen met een beperking en Daniël is mijn project. Ik denk dat hij niet meer gaat lopen, ik ben nu veel met het staan bezig. Ik zat er nog aan te denken om een hulpmiddel te sponsoren voor Daniël en de andere kinderen alleen weet ik niet zo goed hoe. In Ghana zijn er weinig tot geen hulpmiddelen dus ik moet even kijken hoe ik dat ga doen. Misschien dat ik in Nederland wat kan regelen in overleg met Mariëtte of Moses, want het is niet gebruikelijk in Ghana dat kinderen een hulpmiddel hebben. Van het sponsorgeld dat ik heb gehad ga ik de orthopedische schoenen van Annabel sponsoren. Annabel is een meisje met een verlamming rechts. Bij haar worden schoenen aangemeten zodat haar voetje niet dubbelklapt en zij beter kan lopen. Deze schoenen worden volgende week aangemeten bij een orthopedisch centrum in Accra. Helaas kan ik daar niet bij zijn, want dan ben ik met Lindsay en Anne aan het reizen naar Bolga Tanga, Paaga en het Mole park. Bolga Tanga en Paaga liggen helemaal in het noorden van Ghana en het Mole park ligt daar wat onder. In het Mole park gaan we wilde dieren bezichtigen. Ik ben erg benieuwd en ik kijk er dan ook naar uit. We gaan zaterdag weg om 5.00 uur s ochtends vertrekt de bus, dus dat wordt extra vroeg opstaan. Die ghanezen staan echt heel vroeg op, Moses vertelden mij dat Ghanezen ook hardlopen dat doen zij om 5.00 uur in de ochtend voordat zij naar hun werk gaan. Ik loop ook hard maar niet op dat tijdstip het kan ook te gek.
Voor nu is het wel weer even genoeg. Jullie horen snel weer wat van mij dan zal ik alles vertellen over mijn reis. Joris vliegt trouwens 19 december naar Ghana daar kijk ik echt naar uit.
Dikke kus all bruni’s!
-
12 Oktober 2012 - 19:26
Ingrid:
hallo eileen,
fijn dat je het zo naar je zin hebt! toch een hele cultuurshock he?
enig die foto s. Hoop dat je veel moois zult zien in je vrije week!
hartelijke groet van ons allemaal. -
12 Oktober 2012 - 19:26
Ingrid:
hallo eileen,
fijn dat je het zo naar je zin hebt! toch een hele cultuurshock he?
enig die foto s. Hoop dat je veel moois zult zien in je vrije week!
hartelijke groet van ons allemaal. -
12 Oktober 2012 - 19:26
Ingrid:
hallo eileen,
fijn dat je het zo naar je zin hebt! toch een hele cultuurshock he?
enig die foto s. Hoop dat je veel moois zult zien in je vrije week!
hartelijke groet van ons allemaal. -
12 Oktober 2012 - 21:04
Nel:
Liev Eileen.
Wat leuk om zo jouw verslag te kunnen lezen en je foto's met die bijzonder blije kindertjes te zien maar ook jouw gezicht straald dus heb je het echt naar 't zin.
Geniet en ik geniet op grote afstand met je mee.
Liefs tante Nel. -
23 Oktober 2012 - 20:19
Nick En Jorien:
Hoi Eileen!
Hoe is jullie reis geweest? We zijn benieuwd naar jullie avontuur!! Jullie maken veel mee zo in die paar weken.
Snel skypen??
Liefs ons -
29 Oktober 2012 - 19:16
Franka:
Hai Eileen,
Wat leuk om wat van je te horen Ik zag het berichtje op fb en heb meteen even je verhalen
gelezen.. Zo te horen heb je een hele bijzondere tijd daar. Genieten hoor!
Liefs Franka -
09 November 2012 - 11:55
R Stedelaar:
Hallo Eileen
Wat heb je het geweldig daar en wat leuk dat we je kunnen volgen geniet er maar van.
Fijn dat Joris ook naar je toe komt, ik wens je nog heel veel plezier volgend jaar zien we elkaar wel weer.
Veel liefs van Tante Riet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
