Eerste dagen in Ghana. Blog Lindsay Dekker.

Eileen en ik schrijven apart onze blog en zo nu en dan gaan we gezamelijk iets schrijven. Hier mijn belevenis van de eerste dagen in Ghana en Hanukkah Childeren's Home

Woensdag 12 september vertrokken ik, Eileen en Anne naar Ghana. We zouden in eerste instantie vliegen met TAP Portugal maar we kregen te horen dat we rechtsstreeks konden vliegen met KLM vanwege een actie van hun vliegmaatschappij. We kregen daardoor 300 euro vergoeding, dat is dus mooi meegenomen. Nadat we in eerste instantie geen zekerheid hadden of we alle drie mee konden, doordat er een van ons standby stond konden we uiteindelijk toch allemaal mee. We waren alle drie dus opgelucht. Rond half 4 gingen we de lucht in.
Rond 20.00 uur Ghanese tijd landen we in Accra, Ghana. Bij binnenkomst op het vliegveld viel ons meteen al op dat het een chaos was. Dit begon al bij de paspoort controle waar we ongeveer 45 min moesten wachten. Bij de bagageband was de chaos alleen nog maar groter. Zoveel mensen waar je eerst doorheen moest wringen om je koffer te pakken. Nadat we in de zogenaamde aankomst hal aankwamen, stonden er echt heel veel mensen met bordjes om mensen op te pikken. Ik had werkelijk nog nooit zoveel mensen met bordjes gezien, echt ongelovelijk. Nadat we onze driver George voor het Guesthouse hadden gevonden konden we naar buiten. Toen we buiten waren liep er iemand met Eileen mee die graag de haar bagage wilde duwen voor 2 meter. Het was duidelijk hij wilde dus geld, maar wij gaven het dus mooi niet. Rond 22.30 uur kwamen we eindeijk aan bij Guesthouse. En rond half 12 sliepen we.
De volgende morgen moesten we al weer om 4.00 uur opstaan omdat, we om 5.00 uur al weer werden opgehaald door onze driver George om ons naar de bushalte te brengen. Rond 6.20 uur vertrokken we uiteindelijk met de bus richting Sunyani een bustrip van ongeveer 8 uur. De busreis was al een belevenis op zich. Wauw je kijkt je ogen uit. We waren echt in een totaal andere wereld terechtgekomen, wat een armoe. De wegen in Ghana zijn op veel stukken slecht begaanbaar, maar daar was ik al een klein beetje op voorbereid. In het begin vond ik het nog wel grappig totdat ik het op een gegeven moment echt irritant vond worden. Slapen zat er dus amper in.
Na acht en een halve uur kwamen we eindelijk aan in Sunyani waar we werden opgewacht. Aangekomen bij Hanukkah Childeren’s Home kwamen de kinderen meteen achter de auto aan en wilde graag helpen met de bagage. Nadat we in de avond nog wat met de kinderen hadden gespeeld en zelf hadden gegegeten en nagepraat met de andere vrijwilligerers ging ik rond half 11 te bed.
De eerste dagen op Hanukkah waren voor mij niet zo geweldig aangezien ik ziek was, waardoor ik niet de hele dag wat met de kinderen kon doen. De tijden dat ik wel wat kon met de kinderen heb ik bijvoorbeeld met ze gespeeld, liedjes gezongen, helpen met huiswerk, en activiteiten doen in de colorroom. In de colorroom willen de kinderen het liefst de hele dag zitten maar dat gaat helaas niet, ze kunnen daar knutselen, kleuren, muziek maken en meer. 1 van de dingen die ik met de jonge kinderen daar heb gedaan is een makkelijk puzzeltje te maken. Het was duidelijk dat ze dat waarschijnlijk nog weinig tot nooit gedaan hadden, aangezien de oog-hand coordinatie ver te zoeken was.Met de jongere schoolgaande kinderen is het vaak een heel gedoe om ze daar dan weer uit te krijgen. Het huiswerk maken met de kinderen ging ook niet vanzelf, veel kinderen waren al snel afgeleid en hadden het liefst dat ik het voor hun maakte, wat ik natuurlijk niet deed.
Veel kinderen vragen ook heel veel aandacht en zijn erg druk en als er eentje op je schoot gaat zitten willen ze meteen allemaal en het liefst trekken ze de andere er dan vanaf. Wat ik natuurlijk ook niet toesta. Lange haren vinden ze ook erg aantrekkelijk en mijn haar werd dus meteen gebruikt om lekker in te wroeten. Er zijn ook kinderen die constant vastgehouden willen worden en beginnen te huilen als je ze terug zet op de grond. De oudere kinderen gaan het liefst lekker zelf hun gang en zie je daardoor niet heel veel.
We hebben ook een gezamelijk activteit gedaan met zijn alle. We gingen met alle vrijwilligers en wat kinderen uit eten bij het Eusbett Hotel hier in Sunyani omdat er 4 vrijwilligers weer naar huis gingen hadden zij dat geregeld. Het ging heel goed, de kinderen waren lekker aan het smikkelen en probeerde ook met mes en vork te eten ook al zijn ze dat gewend, maar op een gegeven moment aten de kinderen aan mijn tafel weer lekker met de handen.
Een actitiveit die ik al buiten Hanukkah en de zonder de kinderen heb gedaan is naar de stad Sunyani geweest met 3 andere. Daar was het erg bijzonder om te zien hoe daar alles letterlijk op straat werd verkocht zoals computers, tv’s, koelkasten en noem maar op.
De volgende blog ga ik meer vertellen over de doordeweekse dagen wanneer de kinderen naar school gaan.
De groeten uit Ghana Lindsay